'%3E%3Ctitle%3Epencil%3C%2Ftitle%3E%3Cpath%20d%3D'M6.496%2027.424l1.6-1.632-4.192-4.192-1.632%201.632v1.92h2.304v2.272h1.92zM15.808%2010.848q0-0.384-0.384-0.384-0.16%200-0.288%200.128l-9.696%209.664q-0.128%200.128-0.128%200.32%200%200.384%200.416%200.384%200.16%200%200.288-0.128l9.696-9.664q0.096-0.128%200.096-0.32zM14.848%207.424l7.424%207.424-14.848%2014.88h-7.424v-7.456zM27.040%209.152q0%200.928-0.64%201.6l-2.976%202.976-7.424-7.456%202.976-2.944q0.64-0.672%201.6-0.672%200.928%200%201.632%200.672l4.192%204.192q0.64%200.704%200.64%201.632z'%2F%3E%3C%2Fsvg%3E)
Occhi
4. gen, 2015
Mi fissava negli occhi
Lui che uomo e'?
Un uomo bello
Sempre solo
Mi guardava
Mi fissava..
Per me e' tutto chiaro
Oramai sono esperta
Lego, capisco e sento
La chimica umana
Non servono parole
Mi fissava
Cercava
I miei occhi
La voglia di un uomo solo
Il silenzio del desiderio..
Capisco il mio ruolo..
Condividi questa pagina
Streel mij
4. gen, 2015
Streel mij
Ik vraag het je
Laat me niet meer op je wachten
Je sterke handen
Ik droom
Ze glijden over mij heen
Raken mijn been
Daar
Langs de binnenkant
Met de pink net langs de rand
Van mijn slipje
Streel mij
Ik vraag het je
Lang heb ik moeten wachten
Mijn lichaam vraagt om meer
Streel me
Keer op keer
Aai over mijn buik, mijn navel.. De zijkant van mijn borst..
Maak me gek
Ik heb dorst
Mijn keel zo droog
Je hand kruipt omhoog
Raakt mijn nek
Ik word gek
Van verlangen
Streel mij
Ik vraag het je
Mijn wangen, neus, mijn haar
Streel mij daar waar niemand strelen mag
Het zal gebeuren
Op een dag
Dat ik enkel en alleen lijk te dromen
Streel mij
Ik weet het
Geduld..
Het zal er van komen..
Dag land
4. gen, 2015
Dag land
Mijn land
Mijn mensen
Ik moet weer t'rug
Naar de pasta
Naar de wijn
Naar 't land waar men het bed moet opmaken
Met regen en veel zonneschijn
Dag land
Mijn land
Mijn mensen
Mijn taal
Ik raak je langzaam kwijt
Mijn nazaad voelt zich elders thuis
Achter de bergen staat hun huis
Met weemoed denk ik aan MIJN land
Als ik heenga naar 't verre
Mijn land
Mijn platteland
Mijn vaderland
Mijn moeders hand
Ik laat haar los
Het moet
Nu ik wegga
4. gen, 2015
Nu ik wegga
En hun daar achterlaat
Krijg ik een brok in mijn keel
Mijn moeder steeds brozer
Maar o zo sterk
Dat is zo
Dat lijkt zo
Zoveel werk
Zoveel werk
Zoveel werk moet zij verrichten
Om te doen wat ze wil doen
Om te doen wat ze altijd kon doen
Haar lichaam broos
Ze wordt steeds kleiner
Zeg je er wat van
Dan wordt ze boos
Want ze is sterk
Dat is ze
Ze kan veel
Haar lijf doet pijn
Ik zie haar
Ze lijdt
Ik wil zo graag
Altijd bij haar zijn..
En hun daar achterlaat
Krijg ik een brok in mijn keel
Mijn vader
Eens zo sterk
Sloft langzaam voort
Met stok
Mijn vader
Stikt haast in zijn slijm
Ik wil zo graag
Altijd bij hem zijn
Pietje
4. gen, 2015
Oogjes rood
Een dikke traan
Rolt over zijne wang
Het is een Pietje
Met een pruikje
Lollige kleren
En op zijn buikje
Heeft hij een speldje
Van protest
Hij doet ook erg zijn best
Ze willen hem verdrijven
Zijn bestaan hangt aan een zijden draad
Een traan glijdt naar beneden
De tegenstrijders heel tevreden
Pietje zit daar met zijn pruikje op
In het zwart een veeg
Zijn zak is leeg
Niet welkom omdat hij zwart wil zijn
Dat is racisme
Echt niet fijn!
Langzaam staat klein pietje op
Vergeet zijn zakje
Zijn pruikje
Een rot gevoel diep in zijn buikje
Een witte veeg op zijne pietensnoet
Wit wint áltijd
Dat is niet goed!